گزارش تصویری؛ وقتی ایران و اسرائیل بهترین دوستان هم بودند
رضا صفی‌نیا، دیپلمات ایرانی، در سال ۱۹۵۰ هنگام ورود به اقامتگاه حییم وایزمن، اولین رئیس‌جمهور اسرائیل، که در نزدیکی تل‌آویو قرار داشت، به سربازان اسرائیلی سلام می‌دهد.
ایران در آن سال با فاصله گرفتن از همسایگان عرب خود، به طور غیررسمی کشور جدید اسرائیل را به رسمیت شناخت.
حضور دیوید بن گوریون (چپ)، اولین نخست‌وزیر اسرائیل، در یک مهمانی که سال ۱۹۵۰ توسط هیئت ایرانی در اورشلیم برگزار شد. او در این‌جا با رضا صفی‌نیا (در کت راه‌راه) گفت‌وگو می‌کند.
روابط میان دو کشور آن‌قدر گرم شد که در نهایت پروازهای روزانه بین تهران و تل‌آویو برقرار شد. ایران و اسرائیل حتی مخفیانه با هم همکاری می‌کردند تا یک سامانه موشکی مشترک را توسعه دهند.
سال ۱۹۶۵؛ گاوهای شیرده در یک پایگاه هوایی اسرائیل در حال انتقال به یک هواپیمای باری برای فرستاده شدن به ایران.
در حالی که اسرائیل از نفت ایران بهره‌مند می‌شد، ایران نیز از دانش این کشور در زمینهٔ فناوری‌های کشاورزی و نظامی استفاده می‌کرد.
مردانی از خاورمیانه و آفریقا سال ۱۹۷۱ در یک مرکز آموزشی در بیت‌برل، در شمال تل‌آویو، به یک سخنرانی دربارهٔ کشاورزی گوش می‌دهند.
برگزاری یک عروسی یهودی در دههٔ ۱۹۵۰ در مکانی نامشخص در ایران. این مراسم توسط حاخام شلومو کهن صدیق (وسط سمت راست)، رهبر روحانی یهودیان کشور، برگزار شد.
نوشته عبری پشت گروه به فرازی از کتاب مقدس یهودیان اشاره دارد: «همسرت مانند تاک بارور در درون خانه‌ات باشد، و فرزندانت مانند جوانه‌های زیتون در اطراف سفره‌ات».
در بازی‌های مکابیه هفتم در تل‌آویو که اوت ۱۹۶۵ برگزار شد، کشتی‌گیرانی از اسرائیل و ایران مقابل هم قرار گرفتند. این بازی‌ها هر چهار سال یک‌بار برگزار می‌شود و حضور در آن برای ورزشکاران یهودی از سراسر جهان آزاد است.
یهودیان برای هزاران سال در ایران حضور داشته‌اند. در دههٔ ۱۹۷۰، نزدیک به ۱۰۰ هزار یهودی در کشور زندگی می‌کردند. اما تا سال ۲۰۱۲، تنها هشت هزار و ۷۵۶ نفر از آنان در ایران باقی ماندند.
عکسی که بننو روتنبرگ، عکاس اسرائیلی، در سال ۱۹۶۸ گرفته است، یک همکار او را نشان می‌دهد که در حال نزدیک شدن به خرابه‌های تخت جمشید، پایتخت باستانی امپراتوری ایران، است
یک نفتکش ایرانی در حال ورود به یک بندر اسرائیلی در سال ۱۹۷۵.
پس از جنگ شش روزهٔ ۱۹۶۷، خصومت کشورهای عربی نسبت به اسرائیل و متحدانش منجر به یک بحران نفتی بین‌المللی شد. در آن زمان، نفت ایران نقشی حیاتی در تأمین نیازهای اسرائیل ایفا می‌کرد.
یک مسافر اسرائیلی (چپ) در دههٔ ۱۹۵۰ در کنار کارگران در نزدیکی رودخانه شط العرب در خوزستان مشروب می‌نوشد.
اسرائیلی‌هایی که قبل از انقلاب بهمن ۵۷ در ایران زندگی می‌کردند، به یاد می‌آورند که نسبت به سرکوب‌هایی که شاه بر مردم خودش اعمال می‌کرد، بی‌تفاوت بودند. یکی از مردان اسرائیلی در فیلمی دربارهٔ دوران قبل از انقلاب گفت: «آن‌ها شکایت نمی‌کردند و ما مداخله نمی‌کردیم». او افزود: «ما کور نبودیم، می‌دانستیم در چه واقعیتی زندگی می‌کنیم، اما این ربطی به ما نداشت».
عکسی که توسط عکاس اسرائیلی، بننو روتنبرگ، در سال ۱۹۶۸ گرفته شده است، یک باستان‌شناسان ناشناس را در حال کار در استان گیلان نشان می‌دهد.
آثاری از انتشارات ایرانی در یک نمایشگاه کتاب در اورشلیم که سال ۱۹۶۳ برگزار شد.
تیم شطرنج ایران (چپ) در مسابقه‌ای مقابل تیم آمریکا در المپیاد جهانی شطرنج در حيفا، اسرائیل، که سال ۱۹۷۶ برگزار شد.